همگرایی هلدینگ های صنعت پتروشیمی صادرات پایدار را رقم خواهد زد

مجتبی خسروتاج، در گفت وگو با نیپنا در خصوص الزام های توسعه صادرات محصولات پتروشیمی در بازارهای جهانی اظهار کرد: برای حضور مؤثر در بازارهای صادراتی، نخست باید ظرفیت های تولیدی کشور را متناسب با تقاضای بازار جهانی توسعه دهیم.

وی با بیان اینکه بخش عمده ای از محصولات پتروشیمی تولیدی ایران، خوراک واحدهای صنعتی در کشورهای هدف به شمار می آید، افزود: شرکت های صنعتی در سطح بین الملل در خرید مواد اولیه، به دنبال اطمینان از تحویل منظم و برنامه محور از سوی صادرکننده هستند. این اعتماد زمانی شکل می گیرد که تولیدکننده ایرانی بتواند در قالب برنامه ای بلندمدت، بدون ایجاد وقفه یا اولویت دادن به بازار داخلی، به تعهدات خود پایبند بماند.

خسروتاج ادامه داد: هرگونه تغییر ناگهانی در برنامه صادرات به دلیل نیاز بازار داخلی، می تواند اعتماد خریداران خارجی را خدشه دار کند. بنابراین، یکی از پیش نیازهای کلیدی برای توسعه صادرات، سرمایه گذاری مستمر در صنعت پتروشیمی و افزایش ظرفیت تولید است؛ به طوری که امکان پاسخ گویی پایدار به نیاز شرکت های بین المللی فراهم باشد و تنوع بازارها در کشورهای مختلف نیز پوشش داده شود.

وی خاطرنشان کرد: از آنجا که بسیاری از محصولات پتروشیمی جنبه خوراک دارند، صادرات آنها باید در قالب قراردادهای بلندمدت تعریف شود تا امنیت عرضه برای خریداران تضمین شود. این در حالی است که صادرات محصولات نهایی، عمدتاً در قالب تک محموله یا قراردادهای اثباتی انجام می شود.

ضرورت عبور از فروش مقطعی به قراردادهای بلندمدت

مشاور شرکت هلدینگ خلیج فارس با تأکید بر اهمیت ساختار قراردادهای صادراتی در صنعت پتروشیمی، گفت: در تعامل با خریداران نهایی، به ویژه واحدهای تولیدی، باید بدانیم که ترجیح اصلی آن ها قراردادهای بلندمدت و منسجم است. بر این اساس، باید ساختار فروش محصولات پتروشیمی ایران از حالت اثباتی و مقطعی به سمت قراردادهای ترم و طولانی مدت سوق پیدا کند.

وی با اشاره به ماهیت مصرفی بیشتر محصولات پتروشیمی، افزود: بخش قابل توجهی از تولیدات فعلی صنعت پتروشیمی، خوراک واحدهای پالایشی و صنایع پایین دستی است و این واحدها به عنوان مشتریان نهایی، نیازمند ثبات و پایداری در تأمین مواد اولیه هستند. هرگونه وقفه یا بی نظمی در عرضه، نه تنها به بی اعتمادی مشتریان می انجامد، بلکه به اعتبار برند صادرکننده نیز لطمه وارد می کند.

خسروتاج ادامه داد: استمرار در تحویل محصول و پایبندی به زمان بندی قراردادها، نه تنها رضایت مشتری را تضمین می کند، بلکه به شرکت کمک می کند تا در چارچوب «سیاست نفوذ در بازار» جایگاه پایداری به دست آورد. غفلت از این موضوع، منجر به از دست رفتن مزیت های رقابتی و حتی خروج از بازار خواهد شد.

برندسازی حاصل عملکرد است نه بخشنامه

وی در بخش دیگری از سخنان خود، به اهمیت برندسازی در صنعت پتروشیمی اشاره کرد و گفت: برندسازی در هر محصول، به معنای ایجاد ذهنیت مثبت و اعتماد در خریدار است. زمانی که مشتری بداند محصولی که خریداری می کند، از نظر کیفیت، مشخصات فنی، پشتیبانی و خدمات پس از فروش قابل اطمینان است، برند معنا پیدا می کند و وفاداری مشتری شکل می گیرد.

به گفته خسروتاج، برندسازی در صنعت پتروشیمی ایران یک ضرورت جدی است. او افزود: امروز رقبای ما با ایجاد برندهای قوی، محصولات خود را در بازار جهانی عرضه می کنند؛ اما متأسفانه پس از خصوصی سازی مجتمع های پتروشیمی در ایران، به برند ملی این صنعت لطمه وارد شد.وی تصریح کرد: در حالی که محصولات پتروشیمی ایران با بهره گیری از به روزترین تکنولوژی ها و دانش فنی دنیا تولید می شود و مشکلی از حیث کیفیت یا استاندارد ندارد، ضروری است این تولیدات با یک برند مشخص و واحد در بازارهای جهانی شناخته شوند.

خسروتاج خاطرنشان کرد: برندسازی فرآیندی مستمر است که نیاز به ثبات در کیفیت محصول، پایبندی به تعهدات زمانی، و پاسخ گویی شفاف به مشتری دارد. تنها در این صورت است که می توان جایگاه واقعی محصولات پتروشیمی ایران را در بازار جهانی تثبیت کرد.

مشاور شرکت هلدینگ خلیج فارس با اشاره به اینکه برندسازی صرفاً با صدور بخشنامه محقق نمی شود، گفت: برند زمانی شکل می گیرد که عملکرد بنگاه اقتصادی در تعامل با خریدار، مبتنی بر ثبات، دقت و کیفیت پایدار باشد. اگر محصول ایرانی بتواند هم از حیث کیفیت و هم از نظر تعهد در عملکرد، انتظارات مشتری را برآورده کند، در ذهن خریدار یک تصویر مثبت و ماندگار ایجاد خواهد شد.

توسعه صادرات نیازمند زیرساخت های واقعی در بازارهای نوظهور است

خسروتاج در ادامه با تاکید بر لزوم شناسایی بازارهای جدید صادراتی، افزود: بازارهایی همچون کشورهای آفریقایی، آمریکای لاتین و آسیای شرقی ظرفیت های قابل توجهی برای توسعه صادرات پتروشیمی دارند، اما ورود موفق به این بازارها مستلزم مجموعه ای از اقدامات زیربنایی و ساختاری است که به عنوان «شتاب دهنده صادرات» عمل می کنند.

وی با اشاره به سخنرانی خود در سومین اجلاس آفریقا، اظهار داشت: در آن نشست از اصطلاح “شتاب دهنده های ساختاری” استفاده کردم؛ مفهومی که ناظر بر نیاز کشور به اقدامات زیربنایی برای ورود پایدار به بازارهای جدید است. بدون تأمین این الزامات، نمی توان انتظار داشت صادرات کشور در مسیر تنوع بخشی و توسعه حرکت کند.

خسروتاج با اشاره به نمونه ای ملموس در این زمینه گفت: در حالی که در زمان اجلاس آفریقا هیئت های اقتصادی این کشور در ایران حضور داشتند، متأسفانه حتی یک پرواز مستقیم بین ایران و کشورهای آفریقایی وجود ندارد. در مقابل، رقیب منطقه ای ما، ترکیه، با بیش از 750 پرواز به کشورهای آفریقایی، حضور فعالی در این قاره دارد.

وی ادامه داد: نبود زیرساخت هایی نظیر حمل ونقل هوایی و دریایی یکی از موانع جدی در مسیر توسعه صادرات است. برای نمونه، کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران به دلیل تحریم ها امکان پهلوگیری مستقیم در بنادر آفریقای جنوبی را ندارد و همین مسأله، مانعی برای ورود به بازارهای جدید محسوب می شود.

مشاور مدیرعامل هلدینگ خلیج فارس با تأکید بر اینکه توسعه صادرات غیرنفتی بدون ایجاد زیرساخت های لجستیکی امکان پذیر نیست، گفت: اگر قصد داریم در بازار آفریقا فعالیت کنیم، ابتدا باید موانع ارتباطی و لجستیکی را رفع کنیم. تحقق این هدف نیازمند سرمایه گذاری، منابع کافی و برنامه ریزی بلندمدت است.

مشاور شرکت هلدینگ خلیج فارس با تأکید بر لزوم اصلاح ساختارهای پشتیبان صادرات، گفت: اگر قصد داریم با کشورهای آفریقایی همکاری اقتصادی برقرار کنیم، ابتدا باید موانع تعرفه ای را رفع کنیم. امروز رقبای ما مانند ترکیه با بسیاری از کشورهای آفریقایی توافق نامه های تجارت ترجیحی دارند؛ به این معنا که صادرکنندگان ترک با تعرفه های پایین تری محصولاتشان را به این کشورها عرضه می کنند. در مقابل، صادرکنندگان ایرانی با نرخ های بالاتری از سود بازرگانی مواجه اند، که همین امر قدرت رقابت آن ها را کاهش می دهد.

تگ ها صنایع پتروشیمی خلیج فارس